Ik mis Nederland op dit moment niet echt. Hoewel dit geen stad is om voor lange termijn te verblijven, bevalt het me hier nu wel erg goed. De plannen om in South Beach, Miami te gaan wonen zijn dus nog ongewijzigd. Vrijdagnacht was Anne-Christine haar tas gestolen en zaterdag ben ik mee geweest om aangifte te doen. De politie neemt dat hier in ieder geval zeer serieus. Eerst werden we in een politieauto naar het district gebracht waar het gebeurd was en daarna werden we met 3 politieauto’s (met zwaailichten aan) naar de exacte plek gebracht en werden er foto’s gemaakt. Tot nu toe zonder resultaat overigens. Zondag zijn we de stad ingeweest, eerst naar The Bund waar een club Chinezen naar me toe kwam met een camera en een vaag verhaal. Ik dacht dat ze een foto van mij wilde maken en ik er dan voor moest betalen om de foto te kopen, maar na een tijdje bleek dat ze een foto van mij en Anne-Christine wilden maken met zichzelf erbij op en de Shanghai-skyline op de achtergrond. Hahaha! Ook zijn we naar de Jinmao-toren in Pudong gegaan. Het vier-na-hoogste gebouw ter wereld, met op de 88ste verdieping het hoogste postkantoor ter wereld. Het uitzicht was in een woord onrealistisch. Waar ik wel erg gefrustreerd van kan worden is dat geen enkele Chinees ooit van de ‘Jinmao-tower’ gehoord heeft, maar zeg je ‘dzj?nmào’ dan weten ze het ineens wel. Ook heeft nog enkele taxichauffeur hier ooit van People’s Square gehoord, zeg maar Central Park van Shanghai. Dat is toch raar, dat ze de Engelse benaming compleet niet snappen? Maar goed, taxichauffeurs zijn hier net zo hoog opgeleid als hun rijstijl veilig is.

Zondag-avond zijn we met een Amerikaan naar Bubba’s Texas BBQ geweest, een volledig Amerikaanse bar. Daar hebben we College Football gekeken: Notre Dame vs Michigan State. Om eerlijk te zijn was het best vermakelijk. En aangezien mijn haar deze week record-lengte had bereikt en ik niet naar een Chinese kapper durfde ben ik naar Toni & Guy gegaan, maar waarschijnlijk zegt jullie dat bijzonder weinig. ’t Schijnt heel hip te zijn, maar ik heb gewoon m’n oude kapsel terug en daar ben ik blij mee. Vandaag begint het Formula 1 weekend in Shanghai en ik ga natuurlijk alle dagen. Wij zitten in de 3e bocht (C-tribunes) en iedereen gaat zondag natuurlijk kijken!

‘t Is alweer de 22ste vandaag. De afgelopen week was zeer goed geslaagd. Zaterdag gingen we bijvoorbeeld naar een feest op een boot in ‘t centrum. Onbeperkt drinken en ondertussen cruisen tussen de wolkenkrabbers van Pudong (business district). Pudong betekent trouwens oostkant en Puxi westkant (van de rivier dus). Aan de westkant zit The Bund, ook een erg mooie straat met veel clubs, maar Pudong is op het eerste gezicht een stuk indrukwekkender. Vrijdag zijn we naar een feest voor foreign students geweest en daar hadden ze een de beruchte bewegende dansvloer, maar je merkt het pas als je er op gaat staan. De dag erna waren we uit eten en toen bleek dat ze voor het restaurant een film aan het opnemen, maar eigenlijk boeit het me vrij weinig, want ik zou zelfs de J-Lo van China hier op straat nog niet herkennen. Ook hebben we de Formula 1-tickets opgehaald. Het zijn 3-daagse tickets en een stuk goedkoper dan als je ze via internationale ticketing agencies besteld. Zodra we het kantoortje in liepen waar we ze moesten ophalen werd ook meteen duidelijk waarom: hooguit 5 vierkante meter groot en een enorme zooi.

Verkeer Ik heb ook nog wat foto’s toegevoegd van de vlucht naar Shanghai. Tijdens de vlucht was het heel helder en kon je veel gebergtes zien etc., maar 50km voor Shanghai kwamen we in een hele dikke bruine smurrie terecht en daar woon ik nu in. Gisteren las ik interessant nieuws uit Nederland: de grootste ergenis van Shanhainezen zijn medebewoners die in hun pyama over straat lopen. Dat doen ze hier inderdaad vaak, maar die pyama’s zijn echt het ergste niet hier. Laat ik eens beginnen met dat fucking getoeter 24/7. Ik snap het nu trouwens wel, want de regel hier is dat je in het verkeer met je ogen dicht rondrijdt. Als er getoeterd wordt let je even op, of niet natuurlijk… Dan heeft degene met de sterkste suicidale drang voorrang. Naar de universiteit fietsen we nu meestal, eerst op de stoep, maar nu begrijp ik al iets meer van het verkeer. Daarvoor hebben we nieuwe fietsen gekocht, die van mij was omgerekend 16 euro en al snel bleek dat een terechte prijs te zijn voor dat stuk afval. De fietsen van Anne-Christine en Steven zijn vrijwel meteen gejat, maar aan die van mij gaat gewoon iedere dag wat kapot.

Metro Wat ook grappig kan zijn is de metro nemen. Vooral in de spits is het gigantisch druk en iedereen die wil uitstappen zal zich door een enorme berg Chinezen moeten rammen. Gisteren stond ik achter een meisje en die deed haar ellebogen omhoog en ramde zichzelf zo door de menigte. Bij het eerste station van een lijn komt er altijd een lege metro aan en dan gaat iedereen hier hard rennen om een zitplaats te veroveren. Je wilt ook echt niet het hele stuk staan. Gisteren moest ik naar het eindstation van de zweeftrein en dat was bijna anderhalf uur met de metro (inclusief overstappen). De metro rijdt dan wel om, maar ze zijn bezig met 2 nieuwe metrolijnen en dat is nodig ook; Shanghai is te groot voor een paar metrolijnen. Er staan ook nieuwe foto’s bij september van o.a. de metro (komen later nog, zoals altijd). Anyways, bedankt voor de reacties, grappig om te lezen. De foto’s van Thailand komen ook zo snel mogelijk.

Voel me vandaag eindelijk weer goed, na 5 dagen enorm verkouden te zijn geweest en nog irritantere keelpijn te hebben gehad. Ik dacht eerst dat het door de airco kwam, maar dan had ik er al veel eerder last van moeten hebben. Het weer is wel enorm wisselend de afgelopen dagen. Gisteren was het zelfs 19 graden (!) en regende het de hele dag vrij hard, maar vandaag was het weer rond de 30 graden. Verder is m’n weerstand laag door een structureel gebrek aan echte-mannen-voedsel, op de McDonalds na dan. Eergisteren dachten we sperziebonen te hebben besteld, maar na een flinke hap genomen te hebben bleken dat groene pepers te zijn of zo. Chinezen eten altijd allemaal verschillende kleine hapjes en met die stokjes kun je flink aanvallen wel vergeten. Als ik die oude mini rimpelige Chineesjes hier zie dan weet je dat hij/zij niet zoveel noodles had moeten eten. Gelukkig kost een super sized McMenu hier 2,10 en ik heb gisteren ook maar eens vitaminepillen gehaald bij de Auchan. De Auchan is een hypermarket hier vlakbij en daar heb ik zondag van 16.55u tot 17.30u in de rij van de kassa gestaan, hyper druk dus. Sinds ik in Azie ben is mijn liefde voor Coca Cola ook weer helemaal terug, wat is dat een heerlijke verlossing.

Dan dus maar eerst over de universiteit. Alhoewel, eerst over de taxiritten van gisteravond. We gingen namelijk uit in downtown met nog een stel Europeanen van Management (MBA) en in het centrum klapten we bijna met 80km/h op een spookrijder. Ik ben me zelden zo doodgeschrokken… De taxichauffeur gaf een ruk aan het stuur en we misten die andere auto met misschien 20cm. Vergeleken met Shanghai lijkt Thailand ineens wel een bolwerk van zondagrijders. Daarna hadden we weer een taxichauffeur die er helemaal niets van snapte, hij reed langs de verkeerde kant van wegwerkzaamheden en zo stonden we dus even later stil met een stadsbus tegenover ons. Serieus, ik heb nog nooit iemand zo slecht achteruit zien rijden. Als je van de ene club naar de andere club gaat in het centrum zit je trouwens zo 10 minuten op de snelweg. Anyways, de eerste club waar we kwamen was meteen al vele malen vetter dan heel Groningen bij elkaar. Toen we binnenkwamen stonden er bij de ingang al meteen allemaal Chinezen met hippe kapsels, maar het allervetst was de Chinese beveiliging bij de ingang. Echt van die trotse communistische soldaten, dat geeft wel heel veel extra sfeer. Het zal wel aan mij liggen, maar dat is gewoon stoer. Vooral als je een paar meter daarna in een nogal Westerse club staat, enorme tegenstellingen heb je hier. Helaas bleek het ook meteen een erg dure club te zijn. Daarna zijn we naar een andere club geweest waar het na een tijdje erg leuk werd. Check de foto’s daarvoor. (Die komen nog…)

Oke, over de universiteit: Het is een van de beste universiteiten van China, maar de eerste week heb ik daar nog niet veel van gemerkt. Engels spreken is er ook meestal niet bij. We moesten ons zondag aanmelden en zelfs toen was het mega druk. Bij Economics heb ik voornamelijke studiegenoten uit Zuid-Amerika, lijkt me duidelijk wat daar positief aan is en het is ook meteen goed voor m’n Spaans. Ik ga waarschijnlijk ook 2 courses van de master International Relations & Public Affairs volgens, zoals International Security Policy. Heel interessant, maar het is nog even afwachten of dat door de mega bureaucratie heenkomt hier. Daar zit je vooral in erg kleine klassen, maar bij Economics zijn het ook maar kleine klassen (10-15 maximaal). Volgende week ga ik misschien beginnen met Chinees. Maar goed, ik heb heel erg last van keelpijn nu en ga er mee stoppen. Na 3 weken airco - 35 graden - airco ben ik dus ook aan de beurt. Ik hoorde dat het in Nederland nogal slecht weer is, maar vorige week donderdag (28ste) bijvoorbeeld was het hier 38 graden en dat is pas echt slecht weer. Nu is het wel lekker hier.

Eindelijk kan ik weer internetten! Shanghai is echt een monster stad. We hebben nu een appartement gehuurd en ook internet geregeld. De eerste dagen in Shanghai waren nogal stressvol. Ik zat in een hotel en moest nog even wennen aan het idee dat ik hier zo lang zou blijven. Nu hebben we dit weekend een appartement kunnen huren, dus samen met Steven en Anne-Christine (studiegenoten). Gelukkig kende ik al een Chinees meisje uit Groningen die ons enorm geholpen heeft daarbij. Zij was de tolk tussen ons en de real estate agent, anders was dit absoluut nooit gelukt. Chinezen spreken hier nog slechter Engels dan Nederlanders Chinees spreken. Een taxi nemen is dus al een flinke uitdaging, want veel chauffeurs begrijpen zelfs woorden als “yes/no/stop” niet. Wat veel buitenlanders hier doen is gewoon een businesscard van het adres geven en dan maar hopen dat de taxichauffeur niet moeilijk gaat doen. Anyways, ik dwaal af. Sinds zaterdag wonen we in een appartement dat redelijk dichtbij Fudan University zit. Het is op de 16e en hoogste verdieping van een mooi Europees-uitziend gebouw en we zitten middenin een winkelcentrum, ik denk dat dit het centrum van het Yangpu-district is, dat weer ten noorden van het centrum/business district ligt. We hebben in ieder geval allerlei winkels op kruipafstand. Kruipen is hier trouwens afgeraden, want de straten zijn erg smerig. Dit appartement heeft 3 slaapkamers, een badkamer, opbergkamer (denk ik) en een woonkamer en keuken. Hieronder alvast wat foto’s.

We betalen er met z’n 3-en maar ongeveer 200 euro per persoon per maand voor, alles inclusief. Nu zijn we nog van alles aan het regelen met het appartement, dus later post ik wel wat meer foto’s. Ik ben al een week in Shanghai nu en het is echt onbegrijpelijk groot. En volgens mij begrijpen de Chinezen het zelf ook niet, want in de spits is deze stad een totale chaos. Het verkeer staat volledig stil en de metro is een nog grotere chaos. In de spits kun je reizen door de stad dus wel vergeten, tenzij je geluk hebt. Wat ook snel opvalt is dat de mensen hier vaak erg onvriendelijk, met als absolute dieptepunt het hotel waar ik 4 nachten verbleef: Jinjiang Hotel. Fuck ‘em! Lonely Planet was al negatief over de staff, maar dat ze me ’s ochtends om 8AM wakker zouden bellen wanneer ik uit zou checken en midden in de nacht zouden bellen of ik een taxi wilde had ik absoluut niet verwacht. Ze beginnen ook altijd eerst in het Chinees te schreeuwen. Ik wil erg graag terug met een TEC-9 en een vlammenwerper. Zo ben ik dan weer wel. In Singapore was ik er al voor gewaarschuwd, maar daar zijn ze overdreven aardig, dus toen nam ik het nog niet zo serieus. Ik zal morgen of overmorgen nog wat meer over Shanghai posten, nu even relaxen.